منحنی آبی رنگ نسبت حجم نقدینگی به قیمت دلار از شروع ۱۳۷۰ تا پایان شهریور ۱۳۹٩ است و خط قرمز رنگ روند همین نسبت است.

دوره هایی که این نسبت در حال افزایش بوده است به معنی شکل گیری فشار برای افزایش نرخ ارز بوده است و دوره هایی که نزولی است به معنی تخلیه اثر نقدینگی در نرخ ارز بوده است. ملاحظه می شود که این نسبت در شهریور ۱۳۹٩ بسیار پایین آمده است و البته بعد از آن حتی مدتی پایین تر از این هم رفت.

این توضیح می دهد که جهش سال ۱۳۹٩ نرخ ارز به شدت متاثر از بدبینانه شدن انتظارات تورمی بوده است و به همین دلیل هم در روزهای اخیر تنزل داشته است. البته این بدان معنی نیست که اگر انتظارات بالای تورمی نقش مهم در افزایش نرخ ارز داشته است پس امکان برگشتن به بالا را ندارد.

همان انتظارات تورمی که موقتا نرخ ارز را به شدت جهش داده است می تواند از طریق مکانیسم های درونزای خلق نقدینگی سبب تشدید رشد نقدینگی شود و نقدینگی را با خود همراه کند. اما نکته کلیدی این است که برخی تحلیل گران که جهش نرخ ارز و قیمت سهام و مسکن را به رشد نقدینگی نسبت می دادند دچار اشتباه شده بودند.

براساس رشدهای تحقق یافته نقدینگی این جهش ها قابل توضیح نبود چرا که در آن صورت تنزل شدید قیمتها معنی نداشت.

به صورت مقطعی انتظارات می تواند جهش های تورمی شدید را توجیه کند، البته به صورت مقطعی و در بلندمدت همان عامل بنیادی بلندمدت یعنی رشد نقدینگی است که قیمتها را شکل می دهد.

تیمور رحمانی_اقتصاددان

اکونومیست فارسی

 

تحلیل شرکت های بورس اوراق بهادار را در گزارش بازار بخوانید.
کانال تلگرام: https://t.me/farabibourse
ما را در آپارات دنبال کنید: http://www.aparat.com/kargozari.org
خرید و فروش آنلاین سکه و طلا : https://kargozari.org/2018/05/25/gold

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *