یک تفاوت آشکار در ذهن معامله گران اصلی بازار در این مقطع زمانی نسبت به مهرماه دیده می شود. در مهر ماه هیچ ذهنیتی نسبت به آثار تحریم ها وجود نداشت و همچنین سطح پذیرش جامعه نسبت به تورم و افزایش نرخ دلار، در هاله ای از ابهام بود.

حالا تحلیلگران بازار توانسته اند آثار تحریم بر اقتصاد و ابعاد تورم انتظاری بر جامعه را مورد سنجش قرار دهند. برخلاف آن زمان که شاخص کل به ۱۹۵ هزار واحد رسید و از آن جهت که تحریم آغاز می شد اکثرا فروشنده بودند اما حالا با مطالعه اثرات تحریم عمده فعالان و تحلیلگران بازار نظر به عدم خروج از بازار دارند.

همان قدر که خوشبینی مخرب است، بدبینی هم مخرب است. فضای فعلی به نحوی نیست که بتوان هدف قیمتی برای سهام یا پیشبینی دقیقی از آینده شاخص کل و هم وزن ارائه کرد.

همچنان بهترین استراتژی نگهداری سهام ارزنده است. البته ارزنده بودن نسبی است و در چنین بازاری سهم باید هم ارزنده هم نسبتا کم ریسک باشد. لذا مبنا و استراتژی من این است که به سمت سهم هایی حرکت کنیم که:

سود سال ۱۳۹۸ از سال ۱۳۹۷ بالاتر باشد.
با سود سال ۱۳۹۷ p.e سهم از متوسط بازار بالاتر نباشد.
تقسیم سود در مجمع بالای ۵۰درصد باشد.
تورم جامعه یا نرخ دلار بر سود اثر مثبت قطعی داشته باشد.
طی ماه های اخیر اثرات رکود جامعه و تحریم بر شرکت اندک و قابل ارزیابی باشد.

در نهایت

وقتی یک قطار مسیر درست را می رود بهتر است در این قطار بمانیم اما اگر می خواهیم ریسک خود را کنترل کنیم بهتر است در چیدمان سرمایه گذاری خود بدون سوگیری، به صورت مستمر بررسی هایی انجام دهیم. نهایتا اینکه بازار با پشتوانه بنیادی رشد کرده و قرار نیست سقوطی صورت گیرد و به نظر من مهرماه تکرار نمی شود و بازار نیازمند این است که اندک زمانی برای تثبیت در سقف تاریخی شاخص انرژی بگذارد.

ولید هلالات

تحلیل بازار و شرکت های بورس اوراق بهادار را در گزارش بازار بخوانید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *