در خصوص وضعیت موجود نکاتی عرض میکنم که جمع بندی آن با شما…

۱) در طول پاییز به علت آنکه دلار برای مدتی طولانی در محدوده ۱۱۰۰۰ تومان قرار گرفته بود، شاهد یک رکود عمیق بودیم به شکلی که در بورس کالا محصولات فلزی و پتروشیمی عملا با دلار ۹۰۰۰ تومانی معامله می شدند چون قیمت پایه عمدتا پایین تر از قیمت جهانی تعیین می شود و عدم وجود تقاضای کافی باعث می شد که به طور مثال شمش فولاد ۳٫۲۰۰ معامله شود که با شمش ۳۸۰دلاری آن زمان به دلار ۸۴۰۰ تومانی می رسیم! یعنی شمش فولاد در بورس با دلار ۸۴۰۰ طی پاییز معامله می شد.

۲) تحولات اخیر در بعد سیاسی، نظامی و اقتصادی باعث شد تا …

تقاضا به شدت تقویت شود. نرخ دلار بالای ۱۳۰۰۰ تومان رسید و تثبیت شد. بورس کالا که قبلا با دلار ۸۴۰۰ معامله می شد همکنون با دلار ۱۱۰۰۰ تومانی معامله می شود. ضمنا قراردادهای سلف اسفند ۹۸ و فروردین ۹۹ حدودا ۲۵ تا ۳۵ درصد به لحاظ حجمی بیشتر از سنوات اخیر است. نشان می دهد تجار تصور می کنند قیمت ها صعودی باشد.

۳) جمع دو عامل فوق باعث شد

تا در پاییز مقدار فروش و نرخ فروش ضعیف تر از تابستان باشد ضمن آنکه تورم ۴۰درصد هزینه شرکت ها را افزایش داد لذا حاشیه سود نزولی شد و گزارش های ۹ ماهه ضعیف تر از انتظار فعالان بود. حالا در دی ماه مقدار فروش رشد کرده و نرخ فروش به شدت افزایش یافته لذا انتظار منطقی این است که بازار بر اساس گزارش های ۹ ماهه سهم بفروشد و بر اساس گزارش ماهانه دی ماه که تا ۷ بهمن منتشر می شوند، سهم خریداری کند به بیانی ما شاهد افزایش حجم معاملات هستیم، سهم ها یک دست می چرخند.

۴) پیشتر عرض کرده ام که اگر مبنای معاملات سهام را P.e نسبی بگذاریم همکنون بازار بالاتر از ارزش معامله می شود.

اگر مبنا را ارزش جایگزینی و مواردی ازین دست بگذاریم، بازار کمتر از ارزش قرار دارد. در خصوص این موضوع نکات مهمی وجود دارد. در سال های گذشته p.e نسبی با وجود ۲۰هزار فعال بازار تعیین شده اما همکنون یک میلیون کد معاملاتی فعال داریم که نگاه این افراد مقایسه ای بین بازار است. مثلا P.e در مسکن بالای ۲۰ واحد است و علت سرمایه گذاری capital gain آن است که P.e 20 را می پذیرند لذا اگر همان افراد وارد بازار بورس شوند طبیعی است که برایشان p.e 10 گران نیست اما از دید ما تحلیلگران بنیادی P.e 6 که طرح توسعه ندارد و نرخ g مثبت نیست، گران محسوب می شود. لذا ما تحلیلگران می فروشیم اما مثلا فعال صنعت ساختمان که تازه وارد بازار بورس شده p.e 20 را هم خریداری می کند.

۵) در گذشته اسم افراد روی سهم ها بسیار اثر گذار بود. مثلا گفته می شد

فلان شخص بازیگر این سهم است، در واقع او خدای آن سهم بود و هرچه می خواست می شد. تا همین یک سال قبل اگر یک شخص حقیقی ۵ میلیارد تومان سرمایه داشت، سرمایه دار حساب می شد، امروز معمولی ترین افراد ورودی به شرکت سبدگردان سرمایه های ۲۰-۳۰ میلیارد تومانی دارند و این سرمایه را برای محک زدن بازار سهام آورده اند! ازین جهت بازار دیگر وابسته به ۱۰ نفر بازیگر نیست، امروز همه حقیقی ها بزرگی که وارد شده اند و هیچ نامی ندارند و آن ها را نمی شناسیم، با یک تفکر دیگر، با یک مدل تحلیل دیگر، با سطح سواد و تحصیلاتی دیگر، در بازار خرید می کنند و ما اساسا آن ها را درک نمیکنیم.

جمع بندی با شما اما مخلص کلام اینکه، اگر هنوز همان ۲۰هزار نفر قبل بودیم، گزارش ۹ ماهه ضعیف منجر به ریزش بازار می شد اما امروز موجودات فضایی به بازار آمده اند و جمعیت ما به یک میلیون نفر رسیده، آن ها از ما می پرسند، گزارش ۹ ماهه چیست؟ ازین جهت معتقدم دست بازار را نمی شود خواند، حتی نمی دانیم که واکنش آن ها به گزارش های سالانه چطور باشد!

به امید پایداری بازار.

ولید هلالات